تاثیر پیش تیمار اسپرمیدین و پلی‌اتیلن گلیکول بر جوانه‌زنی و برخی فعالیت‌های فیزیولوژی و مرفولوژی در گیاه گندم دروم (Triticum durum)

به‌منظور بررسی تاثیر پیش ‌تیمار اسپرمیدین و پلی‌اتیلن‌گلیکول بر روی جوانه‌زنی و برخی از شاخص‌های فیزیولوژی و مورفولوژی در گیاه گندم تحت تنش‌ خشکی، یک آزمایش فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با 20‌ تیمار و سه‌ تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل پنج سطح اسپرمیدین (0، 02/0 ، 05/0، 1/0و 15/0 میلی‌مولار) و چهار سطح پلی‌اتیلن‌گلیکول (0، 2-، 4- و 5- بار) بودند. نتایج آزمایشات نشان داد که کاربرد اسپرمیدین باعث افزایش وزن نسبی برگ، سطح برگ، کلروفیل ،کربوهیدرات و فنل کل گردید. در این مطالعه با افزایش سطح اسپرمیدین از میزان کاروتنوئیدها و ظرفیت انتی اکسیدانی برگ کاسته شد. همچنین بر روی جوانه زنی به لحاظ آماری اثر معنی داری نداشت. تنش خشکی که با پلی‌اتیلن‌گلیکول مورد ارزیابی قرار گرفت. باعث افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، فنل کل وکربوهیدرات گردید. نتایج نشان داد که افرایش سطح پلی‌اتیلن‌گلیکول منجر به کاهش جوانه‌زنی برگ شد. بنابراین با توجه به نتایج فوق بکارگیری اسپرمیدین و پلی اتیلن گلیکول بعنوان پیش تیمار بذر می تواند در شرایط تنش برروی شاخص‌های فیزیولوژیکی ومورفولوژیکی تاثیر قابل توجهی داشته باشد و توان گیاه را در شرایط تنش افزایش دهد.